Playing hardball with the Cambodian police
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Lotte
01 Juni 2009 | Thailand, Singburi
Hoi allemaal,
Even een berichtje tussendoor. Gisterochtend al om 05.55 uur vertrokken vanuit Bangkok naar Cambodja. De trein was heet, bijzonder knus (werd door een familie gebruikt als plaatsvervangend klimrek voor de kinderen), maar door het opgebouwde slaaptekort toch nog wel wat uurtjes getukt. Na 6 uurtjes trein kwamen we in Aranyaprathet aan. Cambodja staat onder andere bekend om zijn 'on-ontdekte' landmines en ik moet zeggen na gisteren dat die niet alleen onder de grond bevinden: overal proberen ze je erin te luizen bij het oversteken van de grens.
Landmine nr 1: Bij het uitstappen van de trein werden we direct aangeschoten door tuktuk drivers om naar de boarder gebracht te worden. Iets te happig naar ons idee dus gingen we zelf op zoek naar een tuktuk driver. Naar onze mening al een aardige zet met onze slaperige hoofden. Als volgt werden we naar een soort van 'tourist information' gebracht (landmine nr 2) waar we gegevens moesten invullen en 1200 baht (ruwweg 30 US dollar) moesten afgeven om een visa te ontvangen. Het zag er naar onze mening niet heel kosjer uit, dus terwijl Haley en Eli de ambassade belde, ging ik checken bij twee Nederlandse reizigers die al formulieren aan het invullen waren. Zij wilden er volledig voor gaan, maar toen k vroeg naar hun papieren en certificaten konden ze me alleen een ID laten zien dat je cambojaans waren. Als klap op de vuurpijl viel er over de prijs van de visa te onderhandelen. Ons onderbuikgevoel was niet echt relax, dus na enig aandringen op de tuktuk diver, lieten we ons naar de boarder brengen. Dachten we. Als volgt wilden ze ons naar de consulate van cambodja brengen (gebouw naast de hut waar ze visas 'verkochten') (landmine 3), maar na flink aandringen bij de tuktuk diver is hij toch naar de grens gereden.
Hier werden we opgevangen door 2 jongens die ons geheel door de boarder leidden (met de juiste papieren, en die ook overal normaal antwoord op konden geven). Zij vertelden ons de ins en outs waar we moesten zijn en waar we op moesten letten. Ik heb nog nooit zon boarder gezien. 90 procent van de mensen die daar rond loopt heeft werkelijk niets daar te zoeken, en toeristen worden een stuk aan hun lot over gelaten wat ze allemaal moeten doen: eerst paspoortcheck, dan gezondheidscheck, dan visa, dan immigratie stempel... Voor mensen die bekend zijn met de Astrix en Obelix films: enigzins een huis waar je gek wordt verhaal! Paspoort check en gezondheidsverhaal was allemaal in kannen en kruiken en toen moesten we naar de boarder police voor een visa (big landmine 4). Groot bord hing er op dat een tourist visa 20 US dollar was. Je raad het al, toen we eenmaal alles hadden ingevuld, wilden ze er graag baht voor hebben. En dan natuurlijk meer dan een waarde van 20 US dollar. Na gewoon blunt te weigeren (al duurde dat ook een paar minuten) gingen ze over tot het vragen van 25 dollar. Afwisselend met af en toe van de domme houden en hier en daar wat druk van 'we will call the ambassee' bracht het bod al enigzins aan het wankelen. En mochten we met zn drieen een x bedrag extra betalen. Goed, nu zijn het niet de meest astronomische bedragen waar we het over hebben, maar het hele principe stond ons niet aan, dus wij beten ons vast aan het 20-US-dollar-en-niet-meer-idee. Door uiteindelijk ook nog te zeggen dat we hier wel even een foto van zouden maken + de hoofden van deze betreffende mannen, werd de sfeer toch wel even iets anders: In GEEN geval fotos maken, en dan maar 100 baht extra betalen. Uiteindelijk gingen ze overstag met de normale 20 dollar per persoon met het gevoel dat ze echt een super vriendendienst hadden geleverd en dat we dit vooral niet tegen anderen mochten zeggen. Haha VICTORY! Dat was wel een klein vreugdedansje waard. Moet zeggen dat k m af en toe echt wel even kneep, maar het eindresultaat was r gelukkig.
Hierna naar een supercheap hostel gereden (Hostel in Bangkok was cheap, maar deze nog minder: 2 dollar per nacht p..). Mogelijk zat hier een commissie op voor de jongen die ons overal doorheen had geloodst (kleine landmine 4) maar we waren hem zo dankbaar dat we dit allemaal wel prima vonden. Bij Ching (zo heette hij) een bus geboekt, voor niets gaat natuurlijk de zon op, maar dit was allemaal conform lonely planet prijzen :). Hij was wel erg enthousiast en wilde graag met ons wat biertjes drinken, maar wij waren zo ontzettend moe dat we in de hostel wilden blijven. Hier een soort van lunch op: kip met chili, maar we kwamen erachter dat dit met name het vet en de bones van de kip waren dan ook maar iets van vlees. We waren erg hongerig, maar dit trokken we toch net niet. Savonds ons eten bij elkaar gezocht in een soort van wholesale alla Cambodian style; chips, oreos, fruitgummies, en coke. De straat zag er ook niet uitnodigend uit om hier iets anders te eten te zoeken!
Op de kamer kwamen we er achter dat er kakkerlakken zaten!! We dachten dat het er bij 1/2 bleef, maar voor we gingen slapen hadden we er al 4 verdelgd. Nou ja, wij, een jongen van de hostel dan. Toen we vanochtend wakker werden (05.30) zagen we er nog 2 liggen in de kamer en ....5!!! in de badkamer! IEHLL!! Vanochtend op de bus gestapt naar Phnom Penh (06.30), een reis van 8 uur, en meteen kennis gemaakt met de bevolking. Bijzonder vriendelijke mensen, maar echt een heel slag armer dan in Thailand. De wegen zijn ook niet zo goed en de huizen zijn van stuk minder kwaliteit. Vuilnis ligt in bergen op straat, markten zien er echt een stuk pauperder (..) uit en veel meer mensen lijken op straat te leven. Echt een contrast met het hotel (jaja) waarin we momenteel verblijven. Doordat Eli's vader hier ook een paar dagen is, heeft hij voor ons voor 2 nachten een kamer geboekt in het Juliana Hotel! Zwembad, airconditioning, alles! HEEEEEEEL erg plezierig na 2 eeh 'bijzondere' hostels in Bangkok en Poipet.
Vanmiddag zijn we naar de Royal Palace geweest dat toch ook wel heel indrukwekkend is. Veel met goud vergulde gebouwen, massief gouden boedha met diamanten, zilveren vloer en hij was nog thuis ook (blauwe vlag was gehesen)! Morgen willen we Toul Sleng Genocide Museum (S21) bezoeken. Dit is een vroegere gevangenis (daarvoor zelfs een secundary school) die werd gebruikt door de Khmer Rouge (Communistische partij die aan de macht was van 1975 tot 1979) voor verschrikkelijke martelingen van leraren, intelectuelen, schrijvers, educated people en hun families. Het museum schijnt nog in zo goed als zelfde staat te zijn als hoe het Vietnamese leger het heeft aangetroffen. Verder ook nog foto's etc. Hierna willen we naar de Killing Fields (Choeung Ek) waar alle slachtoffers van de Khmer Rouge in massagraven zijn begraven. ER zijn al 8985 mensen hiervan opgegraven (86 massagraven), terwijl; er nog 43 meer massagraven onaangetast zijn. Allemaal omgekomen door martelingen. Ik denk wel dat dit een heel indrukwekkende dag gaat worden. Woensdagochtend willen we graag nog naar een markt gaan en dan vertrekken naar Siem Reap. Daar willen we natuurlijk de temples of Ankor gaan bekijken en er schijnt daar ook een erg mooie zonsopgang te zijn! Verder hebben we alledrie al een leuke club in onze lonely planet/rough guides gevonden waar we allemaal naar toe willen!
Ik weet dat ik nog maar net iets had gepost, maar het zijn toch wel zulke bijzondere gebeurtenissen die we hier allemaal meemaken dat ik dit toch even wilde melden! Oma, fijn om te horen dat het allemaal weer een stuk beter gaat! Pap en mam, mn thaise nr is even buiten werking, maar geef jullie n cambodjaans nr later per sms!
Heel veel liefs
Even een berichtje tussendoor. Gisterochtend al om 05.55 uur vertrokken vanuit Bangkok naar Cambodja. De trein was heet, bijzonder knus (werd door een familie gebruikt als plaatsvervangend klimrek voor de kinderen), maar door het opgebouwde slaaptekort toch nog wel wat uurtjes getukt. Na 6 uurtjes trein kwamen we in Aranyaprathet aan. Cambodja staat onder andere bekend om zijn 'on-ontdekte' landmines en ik moet zeggen na gisteren dat die niet alleen onder de grond bevinden: overal proberen ze je erin te luizen bij het oversteken van de grens.
Landmine nr 1: Bij het uitstappen van de trein werden we direct aangeschoten door tuktuk drivers om naar de boarder gebracht te worden. Iets te happig naar ons idee dus gingen we zelf op zoek naar een tuktuk driver. Naar onze mening al een aardige zet met onze slaperige hoofden. Als volgt werden we naar een soort van 'tourist information' gebracht (landmine nr 2) waar we gegevens moesten invullen en 1200 baht (ruwweg 30 US dollar) moesten afgeven om een visa te ontvangen. Het zag er naar onze mening niet heel kosjer uit, dus terwijl Haley en Eli de ambassade belde, ging ik checken bij twee Nederlandse reizigers die al formulieren aan het invullen waren. Zij wilden er volledig voor gaan, maar toen k vroeg naar hun papieren en certificaten konden ze me alleen een ID laten zien dat je cambojaans waren. Als klap op de vuurpijl viel er over de prijs van de visa te onderhandelen. Ons onderbuikgevoel was niet echt relax, dus na enig aandringen op de tuktuk diver, lieten we ons naar de boarder brengen. Dachten we. Als volgt wilden ze ons naar de consulate van cambodja brengen (gebouw naast de hut waar ze visas 'verkochten') (landmine 3), maar na flink aandringen bij de tuktuk diver is hij toch naar de grens gereden.
Hier werden we opgevangen door 2 jongens die ons geheel door de boarder leidden (met de juiste papieren, en die ook overal normaal antwoord op konden geven). Zij vertelden ons de ins en outs waar we moesten zijn en waar we op moesten letten. Ik heb nog nooit zon boarder gezien. 90 procent van de mensen die daar rond loopt heeft werkelijk niets daar te zoeken, en toeristen worden een stuk aan hun lot over gelaten wat ze allemaal moeten doen: eerst paspoortcheck, dan gezondheidscheck, dan visa, dan immigratie stempel... Voor mensen die bekend zijn met de Astrix en Obelix films: enigzins een huis waar je gek wordt verhaal! Paspoort check en gezondheidsverhaal was allemaal in kannen en kruiken en toen moesten we naar de boarder police voor een visa (big landmine 4). Groot bord hing er op dat een tourist visa 20 US dollar was. Je raad het al, toen we eenmaal alles hadden ingevuld, wilden ze er graag baht voor hebben. En dan natuurlijk meer dan een waarde van 20 US dollar. Na gewoon blunt te weigeren (al duurde dat ook een paar minuten) gingen ze over tot het vragen van 25 dollar. Afwisselend met af en toe van de domme houden en hier en daar wat druk van 'we will call the ambassee' bracht het bod al enigzins aan het wankelen. En mochten we met zn drieen een x bedrag extra betalen. Goed, nu zijn het niet de meest astronomische bedragen waar we het over hebben, maar het hele principe stond ons niet aan, dus wij beten ons vast aan het 20-US-dollar-en-niet-meer-idee. Door uiteindelijk ook nog te zeggen dat we hier wel even een foto van zouden maken + de hoofden van deze betreffende mannen, werd de sfeer toch wel even iets anders: In GEEN geval fotos maken, en dan maar 100 baht extra betalen. Uiteindelijk gingen ze overstag met de normale 20 dollar per persoon met het gevoel dat ze echt een super vriendendienst hadden geleverd en dat we dit vooral niet tegen anderen mochten zeggen. Haha VICTORY! Dat was wel een klein vreugdedansje waard. Moet zeggen dat k m af en toe echt wel even kneep, maar het eindresultaat was r gelukkig.
Hierna naar een supercheap hostel gereden (Hostel in Bangkok was cheap, maar deze nog minder: 2 dollar per nacht p..). Mogelijk zat hier een commissie op voor de jongen die ons overal doorheen had geloodst (kleine landmine 4) maar we waren hem zo dankbaar dat we dit allemaal wel prima vonden. Bij Ching (zo heette hij) een bus geboekt, voor niets gaat natuurlijk de zon op, maar dit was allemaal conform lonely planet prijzen :). Hij was wel erg enthousiast en wilde graag met ons wat biertjes drinken, maar wij waren zo ontzettend moe dat we in de hostel wilden blijven. Hier een soort van lunch op: kip met chili, maar we kwamen erachter dat dit met name het vet en de bones van de kip waren dan ook maar iets van vlees. We waren erg hongerig, maar dit trokken we toch net niet. Savonds ons eten bij elkaar gezocht in een soort van wholesale alla Cambodian style; chips, oreos, fruitgummies, en coke. De straat zag er ook niet uitnodigend uit om hier iets anders te eten te zoeken!
Op de kamer kwamen we er achter dat er kakkerlakken zaten!! We dachten dat het er bij 1/2 bleef, maar voor we gingen slapen hadden we er al 4 verdelgd. Nou ja, wij, een jongen van de hostel dan. Toen we vanochtend wakker werden (05.30) zagen we er nog 2 liggen in de kamer en ....5!!! in de badkamer! IEHLL!! Vanochtend op de bus gestapt naar Phnom Penh (06.30), een reis van 8 uur, en meteen kennis gemaakt met de bevolking. Bijzonder vriendelijke mensen, maar echt een heel slag armer dan in Thailand. De wegen zijn ook niet zo goed en de huizen zijn van stuk minder kwaliteit. Vuilnis ligt in bergen op straat, markten zien er echt een stuk pauperder (..) uit en veel meer mensen lijken op straat te leven. Echt een contrast met het hotel (jaja) waarin we momenteel verblijven. Doordat Eli's vader hier ook een paar dagen is, heeft hij voor ons voor 2 nachten een kamer geboekt in het Juliana Hotel! Zwembad, airconditioning, alles! HEEEEEEEL erg plezierig na 2 eeh 'bijzondere' hostels in Bangkok en Poipet.
Vanmiddag zijn we naar de Royal Palace geweest dat toch ook wel heel indrukwekkend is. Veel met goud vergulde gebouwen, massief gouden boedha met diamanten, zilveren vloer en hij was nog thuis ook (blauwe vlag was gehesen)! Morgen willen we Toul Sleng Genocide Museum (S21) bezoeken. Dit is een vroegere gevangenis (daarvoor zelfs een secundary school) die werd gebruikt door de Khmer Rouge (Communistische partij die aan de macht was van 1975 tot 1979) voor verschrikkelijke martelingen van leraren, intelectuelen, schrijvers, educated people en hun families. Het museum schijnt nog in zo goed als zelfde staat te zijn als hoe het Vietnamese leger het heeft aangetroffen. Verder ook nog foto's etc. Hierna willen we naar de Killing Fields (Choeung Ek) waar alle slachtoffers van de Khmer Rouge in massagraven zijn begraven. ER zijn al 8985 mensen hiervan opgegraven (86 massagraven), terwijl; er nog 43 meer massagraven onaangetast zijn. Allemaal omgekomen door martelingen. Ik denk wel dat dit een heel indrukwekkende dag gaat worden. Woensdagochtend willen we graag nog naar een markt gaan en dan vertrekken naar Siem Reap. Daar willen we natuurlijk de temples of Ankor gaan bekijken en er schijnt daar ook een erg mooie zonsopgang te zijn! Verder hebben we alledrie al een leuke club in onze lonely planet/rough guides gevonden waar we allemaal naar toe willen!
Ik weet dat ik nog maar net iets had gepost, maar het zijn toch wel zulke bijzondere gebeurtenissen die we hier allemaal meemaken dat ik dit toch even wilde melden! Oma, fijn om te horen dat het allemaal weer een stuk beter gaat! Pap en mam, mn thaise nr is even buiten werking, maar geef jullie n cambodjaans nr later per sms!
Heel veel liefs
-
01 Juni 2009 - 11:35
Lotte Van Houwelingen:
Ps. Martin, dit moet jou toch wel bekend in de oren klinken... -
01 Juni 2009 - 12:09
Caroline:
Lotte, lotte, wat een avontuur!Wat zie je veel en leer je veel. Fijn dat je niet alleen op pad bent. Is je brain nog niet op overload?
Hier ga ik gewoon lekker de was doen en komen Anishka en Oliver hier naar toe voor een morgentje "Oma".
Liefs!! -
01 Juni 2009 - 13:58
Marlies:
Ha lieverd, wat een avonturen!!
Heb je mailtje helaas niet ontvangen. Geeft niets, kan gebeuren!!
Love you,
Doe voorzichtig, marlies -
01 Juni 2009 - 17:11
Jan En Heleen:
Hoi Lotte,
Je bent ons zo dierbaar dat deze berichten ons wel spannend in de oren klinken!
We zijn blij dat je een paar vriendinnen bij je hebt.
Houd je de Cambodjaanse politie een beetje te vriend?
We hopen dat je zult genieten van alle indrukwekkende gebeurtenissen die je nu meemaakt.
Veel liefs! -
01 Juni 2009 - 18:09
Eliane:
Wauw, je doet het goed! Helemaal mee eens, al gaat het om weinig centen, het zijn de principes die je hoog moet houden :-) -
01 Juni 2009 - 19:56
Marlieke:
Hey Lotte,
Wat een ervaringen allemaal!Ziet er allemaal wel super uit.
Liefs, Marlieke -
02 Juni 2009 - 06:40
Annelies Griffioen:
Mooi dat we zo met je mee mogen op reis! En gezellig dat je reismaatjes hebt in Cambodja. Elise heeft vanmiddag haar laatste examen. Wiskunde. En nu twee en een halve week wachten hoe ze het gedaan heeft:). Maar we hebben de vlaggenmasthouder al gemondeerd!
Ik kijk uit naar je volgende bericht.
-
02 Juni 2009 - 08:26
Martin:
Heej Lot,
Klinkt maar al te bekend ;-) Goed dat je voet bij stuk hebt gehouden. Als iedereen dit nou doet, dan houden ze er vanzelf mee op! Vera en ik zijn gisteren de andere kant op de grens over gegaan en totaal geen problemen!
Tot snel!
x Martin -
02 Juni 2009 - 10:05
Oma:
het is bijna niet te vatten wat je allemaal mee maakt ,erg fijn voor ons om zo met je mee te kunnen leven! een behouden reis verder hoor Lot -
02 Juni 2009 - 16:34
Val:
Lief!
Ik ben weer terug in het land! Dus ben weer bereikbaar.. Klinkt super allemaal. Doe je wel voorzichtig?!
Leuke matties gemaakt?
Dikke X -
03 Juni 2009 - 19:24
Arlette:
Haha wat een mooie verhalen weer!! Heerlijk om te lezen. Het Cambodjaanse grens-verhaal had ik ook al bij Martin gelezen.. Vera heeft ook als een pitbull vastgehouden aan de 20 dollar, dus jullie strategie werkt! Ik ben benieuwd wat je van de killing fields vind! Een vriendin van me die ongeveer de hele wereld al heeft gezien en niet snel meer ergens van schrikt was daar erg van onder de indruk, dus bereid je voor! Veel plezier verder en ik hoop snel weer wat te lezen! Liefs -
04 Juni 2009 - 21:50
Charline:
HI Lotte,
how are you? The photos are looking nice!!!
Wish you all the best...
xxx
Charline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
