Goodmorning Vietnam and Goodafternoon Val!
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Lotte
14 Juli 2009 | Maleisië, Kuala Lumpur
Hallo hallo zomergangers! (Is t toch ongeveer wel tijd voor?)
Vanuit Maleisie weer even een update van de afgelopen week. Hoi An bleek echt helemaal top te zijn. Heerlijk ontspannen, leuk sfeertje en ook echt een schattig plaatsje. Natuurlijk staat Hoi An helemaal bekend om de vele (vele vele vele vele) tailors, maar ook dat was helemaal prima! Voor een prikkie wat pakken laten maken (erg slik :)) en voor de rest genoten van het strand, het waanzinnige eten dat ze hier hebben (ze hebben hier echte gebakjes!) en de hele cultuur. Alles leeft op straat, mensen waren hier erg vriendelijk en op de locale markt valt altijd wel wat te beleven!
Een dag zijn we om 5 uur op de scooter gestapt richting My Son; overblijfselen van een flink empire, maar grotendeels verwoest door Amerikaanse bommenwerpers. Wat een belevenis is dat. 5 uur 's ochtends in Nederland of 5 uur 's ochtends in Vietnam is echt een wereld van verschil; hier was iedereen al op, op weg naar de markt of gewoon om voor de hitte uit al wat werk te hebben verzet. We zijn met onze scootertjes ook door een van deze marktjes doorgereden en hier was echt alles te vinden; halve varkens opengereten bungelend achterop scooters, kippen achterop scooters in mandjes gepropt en grote manden vol met alle soorten fruit die je maar kunt bedenken. Tussen de vliegjes door die in mn ogen en mond vlogen was t een erg leuk gezicht :D. My Son heeft een zelfde soort bouw als Ankor Wat in Cambodja. Iets wat achteraf ook niet heel gek was gezien het mensen van dezelfde stroom waren die deze tempels hadden neergezet. Leuke ervaring maar vergeleken met Ankor Wat valt My Son enigzins in het niet (behalve natuurlijk dat je hier goed het bommengeweld van de Amerikanen kon zien).
Na een paar mooie dagen in Hoi An zijn we doorgevlogen (jaja, duidelijk teken van een FLASHpacker, I know..) naar Saigon, dezer dagen ook wel Ho Chi Minh City genoemd. Hier een hostel gevonden in een klein wirwar van smalle steegjes (klinkt enger dan het werkelijk is). In deze smalle steegjes kon je overal naar binnen kijken in de huizen; op ongeveer een kleine 15 m2 leefden hele families. In deze ruimte hing vaak iets van een hangmat of een klein bed, een tv en voor de rest wat aangekleed met beeldjes en frutseltjes (veel mensen slapen hier gewoon op de stenen grond). Je kijkt hier dus echt iemands huis in! Het eerste hostel dat we bekeken zag er prima uit, zij het niet dat pal tegenover dit hostel op dat moment een begrafenis werd gehouden; dit neemt een aantal dagen in beslag waarin er veel wordt gegeten, gezongen en muziek wordt gemaakt. En dit gaat van 's ochtends bijzonder vroeg tot 's avonds laat door. Gezien onze kamers hier meteen aan grensden besloten we toch eventjes door te lopen :). Al snel vonden we op de kruising van verschillende steegjes een prima hostel waar we voor een prikkie konden verblijven.
Volgende dag hebben we het Renunification Palace en het War Remnants Museum bezichtigd. Het Reunification Palace diende met name als presedentieel paleis en had dan ook de meest bijzondere kamers: natuurlijk de ontvangstkamers, maar ook gokkamers, bioscoopkamers en wat k erg interessant vond om te zien; een kelder waar alle war strategien werden besproken en aangestuurd. Dan heb ik het niet over de grootte van de gemiddelde Nederlandse voorraadkelder, maar echt een hele verdieping van beton waar je echt in de gangen zou kunnen verdwalen. Met communicatiecentrum en al! Het War Remnants Museum was met name erg indrukwekkend. Hier zag je echt de gevolgen van de oorlog. Verschrikkelijke foto's van in stukken geschoten soldaten, maar ook van vrouwen en kinderen en foto's van kinderen die door Agent Orange volledig misvormd werden geboren. Niet niks. Verder zijn we naar een grote markt gegaan waar ontzettend veel vers eten te vinden was (big business daar) en natuurlijk de gebruikelijke snuisterijen.
Vanuit Saigon wilden we ook nog graag naar een van de eilanden voor de kust afreizen. Hoog op mn lijstje stond Con Dao Islands, een reservaat dat vroeger in elke oorlog door de bezetter werd gebruikt als gevangenis. Nu bleek alleen dat we wel heen konden, maar niet op tijd terug... Hoe ironisch is dat :). Zodoende besloten we weer iets noorderlijker te trekken naar Mui Ne; een klein dorpje met wel erg grote resorts. Hier hebben we een paar dagen echt ontspannen in een klein maar idyllisch hotelletje met een eigen (gezien we de enige gasten waren) zwembad, pooltafel, keuken etc. Na een paar dagen volledige ontspanning hier zijn we terug gereden naar Saigon via de Cu Chi tunnels; het terrein van de guirillas in tijden van oorlog. Het ene moment loop je rond in een bos waar weinig te zien is, het andere moment zie je dat na wat bladeren weg te schuiven een klein (echt heel klein) luik te zien is waar je de tunnels in zou kunnen gaan. De diepste tunnels zitten op 10 meter diepte (er zijn 3 lagen) en in deze tunnels woonden de guirillas. Goed, natuurlijk hebben wij ook door de tunnels gelopen, maar met een beetje claustrofobie was t toch een heel ander verhaal geworden! T zijn echt hele kleine tunneltjes voor kleine vietnameesjes, geen grote logge amerikanen, of in mijn geval nederlanders... Nu 3 dagen later nog een lichte spierpijn in mn bovenbeentjes! Weer in Saigon aangekomen hetzelfde hostel ingedoken en een lekker hapje in de stad gegeten.
Op mn laaste dag in Saigon zijn we naar een Russische markt gegaan en wat andere leuke winkeltjes (bijvoorbeeld een winkeltje waar ze allemaal kopieen van alle propaganda posters verkochten die ze tijdens de oorlogstijd gebruikten). Verder samen met Georgina met een cyclo (zon fiets waarbij jij in het 'mandje' voorin zit) naar de markt het het postkantoor gegaan. Natuurlijk weer wat oneerbare voorstellen gekregen van onze bestuurders, maar we zitten op een punt dat we daar ook hard om moeten lachen. 'S avonds mn tas gepakt en de volgende ochtend 6 uur naar het vliegveld! Prima vlucht gehad en goed aangekomen op Maleisie. Daar was t meteen al een heel andere wereld. Islam is hier veel groter dan in de landen waar ik tot nu toe geweest was en in bepaalde dingen stukken gecultiveerder. Hier een paar uurtjes op Val gewacht (ja dat is echt heeeeeeel apart!). Heel apart om elkaar dan weer na zo'n tijd te zien! Super lollig natuurlijk. Enigzins bijgepraat in de bus (te veel te vertellen natuurlijk) en naar het hostel gelopen die Val vooraf had geregeld (China Town Inn; hostel op de meest drukke marktstraat van China Town :)). Hapje gegeten, Minister van Toerisme hier gezien en 's avonds redelijk vroeg onze koets in (om een beetje de jetleg tegen te gaan). K zal dr nu s even gaan wakker maken.. Na 12 uurtjes slaap lijkt me dat een mooi moment!
Fotos gooi ik er later op. Vandaag gaan we KL verkennen! Veel fotos staan ook op t toestel van de Australiers, maar die sturen ze me als t goed is op.
Iedereen veel plezier nog met de komende vakantie (sommige hebben t al geloof ik). Laat maar horen hoe t (eventuele) reizen bij jullie gaat! Ben natuurlijk ook benieuwd naar jullie verhalen!
Ps. De mensen in Maleisie zijn al echt ontzettend aardig. Veel minder opdringerig! De monikken hier zijn wel een heel slag anders dan in Thailand. Hier glimlachen ze breeduit (iets dat in Thailand zelden voorkomt) en zijn ze minder op de regeltjes (In Thailand mogen monniken niets van vrouwen direct aannemen of aangeven, hier gaven ze vrouwen (en mannen) gewoon iets direct aan!).
Vanuit Maleisie weer even een update van de afgelopen week. Hoi An bleek echt helemaal top te zijn. Heerlijk ontspannen, leuk sfeertje en ook echt een schattig plaatsje. Natuurlijk staat Hoi An helemaal bekend om de vele (vele vele vele vele) tailors, maar ook dat was helemaal prima! Voor een prikkie wat pakken laten maken (erg slik :)) en voor de rest genoten van het strand, het waanzinnige eten dat ze hier hebben (ze hebben hier echte gebakjes!) en de hele cultuur. Alles leeft op straat, mensen waren hier erg vriendelijk en op de locale markt valt altijd wel wat te beleven!
Een dag zijn we om 5 uur op de scooter gestapt richting My Son; overblijfselen van een flink empire, maar grotendeels verwoest door Amerikaanse bommenwerpers. Wat een belevenis is dat. 5 uur 's ochtends in Nederland of 5 uur 's ochtends in Vietnam is echt een wereld van verschil; hier was iedereen al op, op weg naar de markt of gewoon om voor de hitte uit al wat werk te hebben verzet. We zijn met onze scootertjes ook door een van deze marktjes doorgereden en hier was echt alles te vinden; halve varkens opengereten bungelend achterop scooters, kippen achterop scooters in mandjes gepropt en grote manden vol met alle soorten fruit die je maar kunt bedenken. Tussen de vliegjes door die in mn ogen en mond vlogen was t een erg leuk gezicht :D. My Son heeft een zelfde soort bouw als Ankor Wat in Cambodja. Iets wat achteraf ook niet heel gek was gezien het mensen van dezelfde stroom waren die deze tempels hadden neergezet. Leuke ervaring maar vergeleken met Ankor Wat valt My Son enigzins in het niet (behalve natuurlijk dat je hier goed het bommengeweld van de Amerikanen kon zien).
Na een paar mooie dagen in Hoi An zijn we doorgevlogen (jaja, duidelijk teken van een FLASHpacker, I know..) naar Saigon, dezer dagen ook wel Ho Chi Minh City genoemd. Hier een hostel gevonden in een klein wirwar van smalle steegjes (klinkt enger dan het werkelijk is). In deze smalle steegjes kon je overal naar binnen kijken in de huizen; op ongeveer een kleine 15 m2 leefden hele families. In deze ruimte hing vaak iets van een hangmat of een klein bed, een tv en voor de rest wat aangekleed met beeldjes en frutseltjes (veel mensen slapen hier gewoon op de stenen grond). Je kijkt hier dus echt iemands huis in! Het eerste hostel dat we bekeken zag er prima uit, zij het niet dat pal tegenover dit hostel op dat moment een begrafenis werd gehouden; dit neemt een aantal dagen in beslag waarin er veel wordt gegeten, gezongen en muziek wordt gemaakt. En dit gaat van 's ochtends bijzonder vroeg tot 's avonds laat door. Gezien onze kamers hier meteen aan grensden besloten we toch eventjes door te lopen :). Al snel vonden we op de kruising van verschillende steegjes een prima hostel waar we voor een prikkie konden verblijven.
Volgende dag hebben we het Renunification Palace en het War Remnants Museum bezichtigd. Het Reunification Palace diende met name als presedentieel paleis en had dan ook de meest bijzondere kamers: natuurlijk de ontvangstkamers, maar ook gokkamers, bioscoopkamers en wat k erg interessant vond om te zien; een kelder waar alle war strategien werden besproken en aangestuurd. Dan heb ik het niet over de grootte van de gemiddelde Nederlandse voorraadkelder, maar echt een hele verdieping van beton waar je echt in de gangen zou kunnen verdwalen. Met communicatiecentrum en al! Het War Remnants Museum was met name erg indrukwekkend. Hier zag je echt de gevolgen van de oorlog. Verschrikkelijke foto's van in stukken geschoten soldaten, maar ook van vrouwen en kinderen en foto's van kinderen die door Agent Orange volledig misvormd werden geboren. Niet niks. Verder zijn we naar een grote markt gegaan waar ontzettend veel vers eten te vinden was (big business daar) en natuurlijk de gebruikelijke snuisterijen.
Vanuit Saigon wilden we ook nog graag naar een van de eilanden voor de kust afreizen. Hoog op mn lijstje stond Con Dao Islands, een reservaat dat vroeger in elke oorlog door de bezetter werd gebruikt als gevangenis. Nu bleek alleen dat we wel heen konden, maar niet op tijd terug... Hoe ironisch is dat :). Zodoende besloten we weer iets noorderlijker te trekken naar Mui Ne; een klein dorpje met wel erg grote resorts. Hier hebben we een paar dagen echt ontspannen in een klein maar idyllisch hotelletje met een eigen (gezien we de enige gasten waren) zwembad, pooltafel, keuken etc. Na een paar dagen volledige ontspanning hier zijn we terug gereden naar Saigon via de Cu Chi tunnels; het terrein van de guirillas in tijden van oorlog. Het ene moment loop je rond in een bos waar weinig te zien is, het andere moment zie je dat na wat bladeren weg te schuiven een klein (echt heel klein) luik te zien is waar je de tunnels in zou kunnen gaan. De diepste tunnels zitten op 10 meter diepte (er zijn 3 lagen) en in deze tunnels woonden de guirillas. Goed, natuurlijk hebben wij ook door de tunnels gelopen, maar met een beetje claustrofobie was t toch een heel ander verhaal geworden! T zijn echt hele kleine tunneltjes voor kleine vietnameesjes, geen grote logge amerikanen, of in mijn geval nederlanders... Nu 3 dagen later nog een lichte spierpijn in mn bovenbeentjes! Weer in Saigon aangekomen hetzelfde hostel ingedoken en een lekker hapje in de stad gegeten.
Op mn laaste dag in Saigon zijn we naar een Russische markt gegaan en wat andere leuke winkeltjes (bijvoorbeeld een winkeltje waar ze allemaal kopieen van alle propaganda posters verkochten die ze tijdens de oorlogstijd gebruikten). Verder samen met Georgina met een cyclo (zon fiets waarbij jij in het 'mandje' voorin zit) naar de markt het het postkantoor gegaan. Natuurlijk weer wat oneerbare voorstellen gekregen van onze bestuurders, maar we zitten op een punt dat we daar ook hard om moeten lachen. 'S avonds mn tas gepakt en de volgende ochtend 6 uur naar het vliegveld! Prima vlucht gehad en goed aangekomen op Maleisie. Daar was t meteen al een heel andere wereld. Islam is hier veel groter dan in de landen waar ik tot nu toe geweest was en in bepaalde dingen stukken gecultiveerder. Hier een paar uurtjes op Val gewacht (ja dat is echt heeeeeeel apart!). Heel apart om elkaar dan weer na zo'n tijd te zien! Super lollig natuurlijk. Enigzins bijgepraat in de bus (te veel te vertellen natuurlijk) en naar het hostel gelopen die Val vooraf had geregeld (China Town Inn; hostel op de meest drukke marktstraat van China Town :)). Hapje gegeten, Minister van Toerisme hier gezien en 's avonds redelijk vroeg onze koets in (om een beetje de jetleg tegen te gaan). K zal dr nu s even gaan wakker maken.. Na 12 uurtjes slaap lijkt me dat een mooi moment!
Fotos gooi ik er later op. Vandaag gaan we KL verkennen! Veel fotos staan ook op t toestel van de Australiers, maar die sturen ze me als t goed is op.
Iedereen veel plezier nog met de komende vakantie (sommige hebben t al geloof ik). Laat maar horen hoe t (eventuele) reizen bij jullie gaat! Ben natuurlijk ook benieuwd naar jullie verhalen!
Ps. De mensen in Maleisie zijn al echt ontzettend aardig. Veel minder opdringerig! De monikken hier zijn wel een heel slag anders dan in Thailand. Hier glimlachen ze breeduit (iets dat in Thailand zelden voorkomt) en zijn ze minder op de regeltjes (In Thailand mogen monniken niets van vrouwen direct aannemen of aangeven, hier gaven ze vrouwen (en mannen) gewoon iets direct aan!).
-
14 Juli 2009 - 05:52
Ita:
Hai Lotte,
Wat maak jij ontzettend veel mee zeg!
Lekker al die ervaringen, die pakt niemand je meer af.
Wij hopen over 2 weken te vertrekken nar Corsica.
Daar zijn Bis en Men al en mijn moeder en \herman komen ook nog een week.
Mijn vader is 18 juni overleden, dus mijn moeder wil er ook graag even uit.
Zal wel lekker druk zijn, maar ook wel weer fijn denk ik.
Nu geniet nog maar lekker van je laatste weken.
Nog een fijne tijd, liefs Ita -
14 Juli 2009 - 05:54
Mama:
Hoi die Lotje!
Fijn te horen dat Valari veilig is aangekomen!Dit keer is de blog sneller dan de telefoon wat ook erg leuk is.Papa was blij met je smsje!Zie je het nog wel zitten om naar huis te komen met zo veel moois en indrukwekkends in Azie?Bedankt voor je leuke verhaal, we "teren""er weer een tijdje op.
Veel liefs voor Val en jou!!!! Ga er lekker samen van genieten meiden. -
14 Juli 2009 - 05:58
Helene Marie:
Hee Annelies, ben je nog niet wakker? -
14 Juli 2009 - 07:00
Annelies:
Jawel.......
Ik heb zelfs al gezwommen in de stromende regen om 7 uur vanmorgen. Heerlijk was dat.
Hein en ik hebben het rijk alleen omdat Elise in Roemenië zit.
Tjonge Lotte, geweldig zoals je ons meeneemt op je reis. -
14 Juli 2009 - 07:10
Marlies:
Ej lieve lot en val! Wat een heerlijk verhaal weer! Ik geniet er elke keer weer enorm van!! Heel veel plezier meiden!!
Dikke knuffel, Marlies -
14 Juli 2009 - 08:06
Hanneke:
Ha lief nichtje!
Wat onwijs leuk om weer te lezen van al je/jullie trips! Scooter inderdaad hét vervoermiddel voor daar he? Geniet maar lekker verder, doe ik dat hier ook ;-) Groetjes vanuit Scheveningen, ook van m'n ouders! -
14 Juli 2009 - 16:21
Pim:
Lotjuuuhhhh...
Klinkt allemaal weer geweldig. Leuk verhaal weer en veel fun zo te lezen!! Maak er verders nog veel moois van en we lezen je "culinaire" verhalen wel weer!! Fun en kijk uit!!!
Dikke kus van mij!! -
14 Juli 2009 - 18:07
Mieke:
lieve lotte,
wij waren 3 weken in de franse alpen, maar wat is dat ongelofelijk saai als je daarna jouw verhaal leest. toch hebben wij ook echt genoten!
en nu thuis genieten wij weer met jou mee. bedankt! heel veel plezier verder! -
17 Juli 2009 - 07:33
Jans:
He Lotje,
Thnx voor je bericht. Wat een gave verhalen weer zeg. Door jou verhalen waan ik me af en toe ook nog in het buitenland (nee, ik ga niet op vakantie).
Veel plezier samen met Val.
kus x -
23 Juli 2009 - 17:42
Serena & Mirjam:
Chica's...waar blijven de pica's de hardwerkende (ja echt waar :-p) thuisblijvers zijn errug benieuwd!! Have fun op Bali! Kus Sereen & Mir
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
